معرفی بازی ایرانی کاستل Kastel

معرفی بازی کاستل 

در مقاله امروز، به معرفی و نقد و بررسی بازی ایرانی کاستل Kastel می‌پردازیم که یک بازی کاملاً خانوادگی و مهیج برای جمع‌های خانوادگی و دوستانه است. این بازی می‌تواند ساعت‌ها شما را سرگرم کرده و لحظات جذابی را برای شما و خانواده و دوستانتان فراهم کند.

شرح بازی 

شب هالووین است و اهالی قلعه‌ی باستانی کاستِل، یعنی آقای کلّه‌کدو (یک آدم-کدوی موذی و خبیث!)، استاد گوربه‌گور (یک زامبی خسته!) و جناب کهنه‌پیچ (یک مومیایی هزارودویست‌ساله، از نوادگان فراعنه‌ی مصر!)، به رسم هر سال برای شرکت در مراسم آماده می‌شوند. سرگرمی این مرده‌های نمردنی که برعکس ظاهر ترسناک‌شان، از حس طنز خوبی هم برخوردار هستند، در شب هالووین، ترساندن مردمی است که برای برگزاری مراسم، به قلعه‌ی کاستل می‌آیند! البته با این‌که اهالی قلعه، قصد بدی ندارند و هدف‌شان فقط شیطنت و بازیگوشی است ولی به‌قول معروف، آن‌ها شوخی‌شوخی مردم را می‌ترسانند و مردم جدی‌جدی سکته‌های ناقص می‌زنند و روانه‌ی بیمارستان‌ها می‌شوند! این امر، ممکن است احساسات نداشته‌ی قلعه‌نشینان را اندکی جریحه‌دار کند ولی چاره‌ای نیست، برای یک نامیرا، ترسناک بودن، از نان شب واجب‌تر است!! حال باید دید کدام‌یک از اهالی قلعه‌ی کاستل می‌تواند تعداد بیش‌تری را زهره‌ترک کند (آن‌ها برای بالا بردن آمارشان حتی حاضرند زهره‌ترک‌شدگان را از یکدیگر بقاپند)!!

اجزا بازی

۹۰ کارت (با تصاویر آقای کله‌کدو، استاد گور به گور و جناب کهنه‌پیچ (یا به رنگ‌های آبی، نارنجی و سبز)، هرکدام ۳۰ کارت)

کاغذ و قلم برای ثبت امتیازات (فراموش نشود)

روش بازی

ابتدا یک نفر را به طور تصادفی انتخاب می‌کنیم تا کارت‌ها را بُر زده و بین بازیکنان پخش کند. فرد پخش کننده به هر بازیکن ۳ کارت داده و سپس بقیه کارت‌ها را به پشت روی میز بازی قرار می‌دهد. فردی که سمت چپ پخش کننده قرار دارد، بازی را شروع کرده و با انتخاب یک کارت از کارت‌های در دست خود، آن کارت را جلوی خودش و یا یکی دیگر از بازیکنان قرار می‌دهد. به این نکته توجه داشته باشید که همواره باید ۳ کارت در دست تمام بازیکنان موجود باشد؛ بنابراین هربازیکن با بازی کردن یک کارت، یک کارت دیگر از روی کارت‌های وسط میز برمی‌دارد. سپس بازی در جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد. هر کارتی که جلوی یک بازیکن قرار دارد، ستون نامیده می‌شود. در ادامه هر بازیکن می‌تواند یک ستون دیگر از کارت‌ها را در مقابل خود ایجاد کند و یا اینکه یک کارت را روی یک کارت دیگر از ستون‌های قبلی قرار دهد به شرط اینکه کارت‌هایی که روی هم و در یک ستون قرار دارند، باید هم‌رنگ باشند. همچنین هربازیکن می‌تواند کارت خود را روی کارت‌های بازیکنان دیگر قرار دهد تا امتیاز آن‌ها را افزایش و یا کاهش دهد. ارزش هرستون، مقدار امتیازی است که کارت رویی یا اولین کارت هرستون نشان می‌دهد. همچنین اگر دو کارت هم‌رنگ، هم‌امتیاز هم باشند، این دو کارت نمی‌توانند در کنار یکدیگر قرار داده شوند و حتماً باید روی هم قرار بگیرند. با این کار، از تعداد ستون‌های هربازیکن کم می‌شود.

نکته بسیار مهم این است که هربازیکن در هر دور از بازی، به تشکیل دادن ستون‌های کارتی از هر ۳ رنگ موجود در بازی (سفید، نارنجی و آبی) نیاز دارد و اگر بازیکنی نتواند ستون‌هایی از هر ۳ رنگ کارت‌ها را در مقابل خویش بسازد، هرچه قدر هم امتیاز جمع کرده باشد، امتیازی نخواهد گرفت. بازی زمانی به پایان می‌رسد که یا یکی از بازیکنان زودتر از بقیه ۶ ستون کارت در مقابل خود ایجاد کند و یا زمانی که دیگر کارتی وسط میز بازی وجود نداشته باشد تا بازیکنان از روی آن کارت بردارند. برای امتیازشماری، بازیکنان (باید هر ۳ رنگ را جلوی خود ساخته باشند) در هر ستون امتیاز کارتی را که روی دیگر کارت‌های آن ستون قرار دارد را گرفته و امتیاز ستون‌ها با یکدیگر جمع می‌شود.

پایان بازی

هر بازیکنی که مجموع امتیازاتش به ۱۵۰ برسد، آن دست، دست پایانی بازی است. پس از پایان آن دست، بازیکنان امتیاز خود را می‌شمارند و بازیکنی که بیشترین امتیاز را داشته باشد، برنده بازی است.
روش جذاب‌تری نیز برای این بازی وجود دارد به این صورت که پس از هر دست از بازی، بازیکنان امتیازات خود را می‎‌شمارند. بازیکنی که بیشترین امتیاز را در آن دور به دست آورده باشد، همان مقدار امتیاز را می‌گیرد ولی بقیه بازیکنان در آن دست هیچ امتیازی نمی‌گیرند. بازی به همین صورت ادامه می‌یابد تا زمانی که یک بازیکن به امتیاز ۱۰۰ برسد. در این صورت، آن دور، دور پایانی بازی است و بقیه مراحل همانند روش بالاست.