توضیحات
«سنگ، کاغذ، قیچی»! واژههای آشنا و خوشآهنگ دوران کودکی…
در مدرسه یاد گرفتیم که اگر A از B قویتر باشد و B از C، پس حتماً A از C قویتر است! بهقول معروف، دو 2 تا، 4 تا! اَظهَرُ من الشّمس!! اما بازی کودکانهی ما، این قانون ساده و منطقی را برنمیتافت و بهجایش، قانونی جذّابتر و چهبسا عادلانهتر را جایگزین میکرد: حالا که A از B قویتر است و B از C، پس بگذار C از A قویتر باشد! «سنگ»، «قیچی» را میکوبد؛ «قیچی»، «کاغذ» را میبُرد؛ «کاغذ» هم «سنگ» را میکو… نه! «کاغذ» هم «سنگ» را میبُر… نه! این هم نه!… آهان! یافتم! «کاغذ»، «سنگ» را میپوشاند! بههمینسادگی!!
در «چائو!»، هر بازیکن، تعدادی کارت با نشانههای «سنگ»، «کاغذ» یا «قیچی» و رنگهای «سبز»، «زرد» و «قرمز» در اختیار دارد. «نشانهها»، از قانون کودکانهی ما پیروی میکنند و «رنگها»، از همان قانون قدیمی که در مدرسه یاد گرفتیم! بازیکنان، بهنوبت بازی کرده و تلاش میکنند تا همهی کارتهای خود را به زمین انداخته و دست خود را خالی کنند! کارتی را میتوان به زمین انداخت که از کارتی که روی زمین هست، «قویتر» باشد: یعنی یا نشانهی قویتری داشته باشد یا در صورت یکسان بودنِ نشانهها، رنگ قویتری داشته باشد (قرمز، قویترین رنگ است و سبز، ضعیفترین رنگ)! بهمحض آنکه یکیاز بازیکنان، موفق به خالی کردنِ دست خود شود، بازی به پایان رسیده و او، برندهی بازی میشود…